رسانه های جهانی ابزار اسلام هراسی و نسل کشی !

اگر تخریب مجسمه تاریخی بودا در بامیان افغانستان باید در تمام جهان شوری برانگیزد، چطور تخریب حرم تاریخی و مذهبی سامرا در عراق چنین عکس العملی را بر نمی انگیزد. اگر درباره آزادی مذاهب در ایران حرف ها زده می شود، چرا در عربستان سعودی همین موضوع فراموش می شود. اگر برای ستم هایی که بر اقلیت مسیحی «دارفور» سودان می رود، خبرها و گزارش ها تهیه می شود باید در برابر جنایاتی که بر سر اقلیت شیعی پاراچنار پاکستان هم می آید، کاری کنیم. اگر …

به گزارش کرد پیام به نقل از پایگاه بصیرت:مجید مجیدی، کارگردان برجسته سینمای کشورمان که در حال ساختن فیلم سینمایی حضرت محمد(ص) است هفته گذشته به نمایندگی از کشورمان در اجلاس بین المللی استانبول ترکیه سخنرانی کرد. موضوع این سخنرانی «عدالت و سینما» بود که طی آن این فیلمساز به انتقاد از عملکرد رسانه های مسلط جهان، به ویژه در قبال ایران و سوریه پرداخت.مجیدی در ابتدای این سخنرانی گفت: من به عنوان هنرمندی از کشور ایران با گذشته فرهنگی و تمدن چندهزارساله، نیاز امروز جهان را به مبحث عدالت کماکان و حتی بیش از قرن های پیش احساس می کنم؛ زیرا برخلاف شعارها و سخنرانی ها و مکتوبات گوناگون و با وجود سازمان ها و موسسات بین المللی مختلف که اهداف خویش را گسترش عدالت در جهان می دانند، هنوز هم گمشده جهان امروز، عدالت است و اگر بخواهم از عمق جان سخن بگویم باید اعتراف کنم که عدالت در دنیای مدرن مفهومی است که حتی بیشتر از جهان کهن به آن بی توجهی شده است.

وی ادامه داد: قتل عام و نسل کشی هنوز هم در دنیای امروز ادامه دارد؛ از فجایع بوسنی، سربرنیتسا، حلبچه و صبرا و شتیلا چند سالی بیش نمی گذرد و هنوز هم جنایات، کشتار در گوشه گوشه جهان مثل «پاراچنار» پاکستان یا میانمار یا بخش های مختلفی از آفریقا ادامه دارد، اما تأسف اینجاست که ظالمان، قاتلان و جنایتکاران با ظاهری مردم فریب، چهره منجیان و قدیسان و حتی پیامبران را به خود گرفته اند. به اشغال و تجاوز نام آزادسازی می دهند و به قتل و ترور عنوان نجات و رستگاری هدیه می کنند و تحریم و فشار، معنای آزادی و عدالت به خود گرفته است و همه اینها به مدد و همراهی هنر و قدرت بی نظیر رسانه های امروز ممکن است. رسانه ها هستند زشتی را زیبایی جلوه می دهند. رسانه ها هستند که جنایات را عدالت می خوانند.

مجیدی در ادامه با اشاره به شعار دستگاه تبلیغاتی هیتلر مبنی بر اینکه «دروغ را به حدی بزرگ بگویید که هیچ کس جرئت و فکر تکذیب آن را نکند.» اظهار کرد: آیا رسانه های امروز دنیا چنین روشی را در پیش نگرفته اند؟ برای مثال، خودتان می دانید طالبان و القاعده را چه کسانی ساختند و حمایت کردند؟ کدام دولت های غربی و دوستان منطقه ای شان پول و امکانات به دامن آنها ریختند و آنان را بر جان و مال میلیون ها انسان افغان مسلط کردند و چه کشتارها و جنایات به دست پیروان بن لادن و ملا عمر به وجود آمد. اندکی حقیقت این است: طالبان ظاهری مسلمان داشتند، اما «بسیاری دروغ» این است که اسلام را مساوی طالبان و القاعده بنامیم و فیلم ها بسازیم و بذر اسلام هراسی را در همه جهان بپراکنیم، فریاد عدالت خواهی سر بدهیم و سپس افکار عمومی جهان را آماده هر حمله نظامی یا هر اشغال و تجاوز کنیم. اینجا است که ستمکاری نام عدالت و آزادی را به خود می گیرد. این دروغ پردازی ها نه فقط گریبان اسلام را گرفته که گاه سراغ قومیت ها و ملیت ها نیز رفته است.

وی افزود: تبعیض و دوگانگی در اخبار و گزارش های رسانه ها و در محصولات فرهنگی هنرمندان جهان به وفور دیده می شود. اگر حقوق بشر و آزادی های انسانی در سوریه مورد توجه است، چطور در کشورهای دیگر نظیر بحرین با زندان هایی پر از مخالفان فراموش می شود. اگر اشغال و تجاوز سرزمین ها، از جمله اشغال کویت توسط صدام محکوم است و همه دنیا باید به کمک مردم آن بشتابند چطور در برابر سال ها اشغال ایران توسط همان صدام، اقدام مشابهی صورت نمی گیرد. اگر ایران نباید انرژی هسته ای داشته باشد چرا حکومت اسرائیل (رژیم صهیونیستی) می تواند 300 کلاهک اتمی در انبارهای خویش پنهان کند و اجازه بازرسی به هیچ نهادی بین المللی ندهد؟ اگر تخریب مجسمه تاریخی بودا در بامیان افغانستان باید در تمام جهان شوری برانگیزد، چطور تخریب حرم تاریخی و مذهبی سامرا در عراق چنین عکس العملی را بر نمی انگیزد. اگر درباره آزادی مذاهب در ایران حرف ها زده می شود، چرا در عربستان سعودی همین موضوع فراموش می شود. اگر برای ستم هایی که بر اقلیت مسیحی «دارفور» سودان می رود، خبرها و گزارش ها تهیه می شود باید در برابر جنایاتی که بر سر اقلیت شیعی پاراچنار پاکستان هم می آید، کاری کنیم. اگر احترام به عقاید و باورهای بی خدایان و حتی همجنس گرایان لازم است چطور از کنار توهین به پیامبری که پیشوای یک میلیاردو ششصد میلیون مسلمان است، آن هم توسط کشیشی کینه توز به آسانی می گذریم.مجیدی در پایان صحبت هایش به رسالت امروز هنرمندان پرداخت و گفت: ما سینماگران، هنرمندان و اصحاب رسانه می توانیم در نبود پیامبران، پیام رسان عدالت و نیکی باشیم، به شرطی که از دروغ، تبعیض و ناراستی پرهیز کنیم.