دانشگاه، معرفت علمی، احترام متقابل، یادداشتی از قادر خضر پور

کوردپیام; زیستن در دانشگاه ارزش های دوگانه و گاه متعارض را موجب می گردد. دانشگاه از یک طرف مکانی برای کسب دانش و معرفت علمی است، معرفتی که عینیت و پرهیز از پیش داوری و قضاوت ارزشی را اساس کار خود قرار داده است.

از طرف دیگر دانشگاه عرصه تلاقی فرهنگ های متفاوت است. فرهنگ هایی که هرکدام به مثابه ی یک”دیگری” در برابر یکدیگر ظاهر می شوند، ” ما” های متعدد شکل میدهند و به نوعی درپی اثبات برتری خود بر دیگری یا دیگران بر می آیند. اختلافات قومیتی و نژادی که به قول گیدنز همگی فراگرفته می شوند، در دانشگاه تبدیل به منشا تعارضات و کشمکش ها می شود. هر حرف و حرکتی از جانب دیگری با یک پیش داوری ارزشی سنجیده می شود و این در کل در تضاد با معرفت علمی است.

از دیگر سو تقویت و حفظ هویت جمعی خود را نیز نمی توان به عنوان تلاشی در جهت حذف و طرد دیگری تعرف نمود. چرا که یکی از آسیب های دوره ایی که در آن به سر می بریم بحران هویت است. از این رو انسانهای این دوره نیازمندند برای سئوال “من کیستم” خود، خود پاسخی بیابند و در نهایت به تعریفی از “ماکیستیم” برسند. بنابراین میتوانیم حفظ هویت جمعی خود را حداقل تلاشی برای پاسخ به این سئوالات تعریف کنیم.

در عین حال که هرکدام فرهنگ و هویت جمعی خود را حفظ نموده و در جهت شناساندن آن به دیگران تلاش می کنیم، میتوان یک نوع همزیستی مسالمت آمیز را برپایه احترام متقابل به وجود آورد. چرا که تنها از این طریق است که راه پیشرفت به سمت یک جامعه مدنی هموار می شود.

قادر خضرپور
کارشناسی ارشد جامعه شناسی